تبخال گوشتی یکی از مسائل مهم پوستی است که به طور گسترده‌ای در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد. این عفونت ویروسی، که توسط ویروس هرپس‌سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) و ویروس هرپس‌سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) ایجاد می‌شود، منجر به تغییر رنگ و بافت پوست می‌شود و می‌تواند بهداشت عمومی را تهدید کند.
تبخال گوشتی، با واکنش‌های جسمی و روانی پیچیده ایجاد می‌شود و از آنجا که ممکن است علائم آن در بسیاری از موارد خفیف باشد یا اصلاً ظاهر نشود، به طور گسترده‌ای نادیده گرفته می‌شود. اما عواقب این عفونت می‌تواند جدی باشد، از جمله تأثیرات آن بر بهداشت عمومی.
چگونه افراد به تبخال ناحیه تناسلی مبتلا می‌شوند؟
تبخال ناحیه تناسلی معمولاً از طریق تماس جنسی با یک فرد مبتلا به HSV-1 یا HSV-2 انتقال می‌یابد. حدود 20٪ از بزرگسالان فعال در ایالات متحده به HSV-2 مبتلا هستند و این ویروس از طریق مخاطی و مخصوصاً رابطه جنسی انتقال می‌یابد. افرادی که دارای ریسک بالاتری برای ابتلا به تبخال ناحیه تناسلی هستند شامل زنان، افرادی که دارای شریک‌های جنسی متعدد هستند، افرادی که به تازگی در سن جوانی رابطه جنسی داشته‌اند، افراد مبتلا به بیماری‌های مقاربتی دیگر، و افرادی با سیستم ایمنی ضعیف هستند.
علل ایجاد تبخال چیست؟
تبخال ناشی از ویروس تبخال است و انتقال ویروس از فرد به فرد از طریق تماس نزدیک ایجاد می‌شود. ویروس تبخال به طور معمول از طریق تماس دست با یک تبخال یا تماس با سطوح آلوده به ویروس به بدن انتقال پیدا می‌کند. این ویروس می‌تواند به عنوان “انتقال ویروسی بدون نشانه” به فرد دیگر منتقل شود، به این معنا که فرد حامل ویروس ممکن است علائم ظاهری تبخال نداشته باشد اما ویروس را منتقل کند.
همچنین، مادران می‌توانند ویروس تبخال را در زمان زایمان به نوزاد خود انتقال دهند. اگر نوزاد در زمان اولین ابتلای مادر به تبخال ناحیه تناسلی متولد شود، ممکن است با مشکلات جدی مواجه شود.
در هنگام ابتلا به HSV-1 و یا HSV-2 چه اتفاقی رخ مي‌دهد؟
هنگامی که یک شخص به ویروس تبخال مبتلا می‌شود، ویروس همیشه در بدن باقی می‌ماند و از آنجا به سلول‌های عصبی منتقل می‌شود. این ویروس به عنوان “ویروس خوابیده” نیز شناخته می‌شود و ممکن است در دوره‌های مختلف فعال شود. عواملی مثل استرس، بیماری، تب، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، دوره‌های قاعدگی، عمل جراحی و … می‌توانند باعث بیداری مجدد ویروس شوند و علائم تبخال را ایجاد کنند.
تشخیص تبخال گوشتی
در طول بروز بیماری، متخصص پوست اغلب با نگاه کردن به زخم می‌تواند تبخال را تشخیص دهد. زمانی که زخم‌های آبکی و دردناک در پوست ظاهر می‌شوند، تشخیص تبخال اغلب قابل انجام است. اما برای اطمینان از ابتلا به تبخال و تشخیص نهایی، متخصص پوست ممکن است از زخم نمونه‌برداری کرده و نمونه را به آزمایشگاه بفرستد. این آزمایشها معمولاً شامل تستهای مولکولی برای تشخیص ویروس تبخال می‌شوند.
در صورتی که زخم‌هایی بر روی پوست وجود نداشته باشد، سایر تستهای پزشکی نیز می‌توانند برای تشخیص تبخال مورد استفاده قرار گیرند. برخی از این تست‌ها شامل آزمایش‌های خونی جهت اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌ها به ویروس تبخال می‌شوند.
درمان تبخال گوشتی
تبخال تاکنون دارای درمان کاملی نمی‌باشد. اما خبر خوب این است که بسیاری از تبخال‌ها بدون نیاز به درمان خاصی محو می‌شوند. در صورتی که علائم تبخال شدید باشند یا تاثیر زیادی بر روی کیفیت زندگی داشته باشند، درمان می‌تواند مفید باشد. اکثر افراد با یک داروی ضدویروس درمان می‌شوند. این داروها می‌توانند به تسکین علائم مانند سوزش، خارش، و سوزن سوزن شدن کمک کنند.
داروهای مناسب برای تبخال گوشتی
افراد مبتلا به تبخال معمولاً با داروهای ضدویروس درمان می‌شوند. داروهای ضدویروس شامل داروهای خوراکی (قرص) و داروهای محلی (کرم یا پماد ضدویروس) می‌شوند. این داروها می‌توانند علائم را تسکین دهند و مدت زمان بروز تبخال را کوتاه کنند. برخی از داروهای ضدویروس تاییدشده برای درمان تبخال شامل آسیکلوویر، فامسیکلوویر، و والاسیکلوویر هستند.
در مواردی که تبخال‌ها بسیار متکرر باشند یا باعث مشکلات جدی شوند، ممکن است پزشک داروهای ضدویروس را به صورت دائمی تجویز کند تا از انتشار ویروس و تعداد بروز تبخال‌ها کاسته شود. همچنین، داروهای ضدویروس می‌توانند به پیشگیری از انتقال ویروس توسط افراد مبتلا به دیگران کمک کنند.
مهمترین نکته در مورد درمان تبخال این است که باید با پزشک مشورت کرده و داروها را طبق توصیه او مصرف کنید. همچنین، پیروی از نکات پیشگیری مهمی است تا از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری شود.
