همانطور که میدانید اکثر اوقات، وجود خال برای افراد ناخوشایند و آزاردهنده است. خالها انواع مختلفی دارند. به طور کلی، این عارضهها شکل رایجی از ضایعات پوستی هستند که امکان دارد در موارد خاص نگران کننده به نظر برسند. اگر قصد برداشتن خال دارید؛ بهتر است که درباره روشهای برداشتن خال گوشتی آن اطلاعات کافی داشته باشید.
خال گوشتی چیست؟
این خالها به صورت گوشتی و برجسته هستند یا به شکل سطحی و صاف روی پوست ایجاد میشوند. به زائدههای روی پوست که معمولا قهوهای رنگ و بدون درد هستند؛ خال گوشتی یا آکروکوردون میگویند. در اکثر موارد، خالهای گوشتی بیخطر هستند و صرفا افراد به خاطر زیبایی بیشتر، اقدام به برداشتن آنها میکنند.
انواع خال گوشتی
خالها اشکال مختلفی مانند ناهموار، برآمده یا صاف دارند. اما معمولا گرد یا بیضی شکل هستند و لبههای صاف دارند. خالها میتوانند از نظر ظاهری و اندازه تغییر شکل بدهند یا حتی به مرور زمان محو شوند.
خالهای گوشتی یا جانکشنال
خالهای گوشتی با تجمع ملانوسیتها در لایهی میانی و سطحی پوست، به وجود میآیند. این خالها لبههای منظم و میتوانند قهوهای روشن و یا تیره باشند. خالهای گوشتی معمولا در کودکی و نوجوانی بهوجود میآیند و در بزرگسالی به خالهای مرکب تبدیل میشوند.
خال درمال
این نوع از خالها ظاهر برجسته و کروی شکل و نرم دارند. ممکن است روی آنها چند تار مو نیز وجود داشته باشد. ملانوسیتهایی که این نوع خال را بهوجود میآورند؛ در لایه درم پوست قرار دارند و باعث ایجاد برجستگی روی سطح پوست میشوند. آسانترین روشهای برداشتن خال گوشتی برای این نوع خالها بهکار میروند.
خالهای مرکب
این نوع خالها، ویژگیهای خال درمال و گوشتی را با هم دارند. به این صورت که ملانوسیتهای آن هم در لایهی درم و هم لایه اپیدرم قرار میگیرند. این خالها اغلب بزرگ میشوند و دارای رنگدانههای یکنواختی هستند. خالهای مرکب در دوران بلوغ و معمولا در تنه بدن ایجاد میشوند که موهای زبری از داخل آنها رشد میکند.
دلایل ایجاد خال گوشتی
خالهای معمولی ممکن است از زمان تولد یا در گذر زمان و تحت تاثیر عواملی مانند نور آفتاب تشکیل شوند. تا سن چهل سالگی، احتمال ظاهر شدن خال جدید روی بدن وجود دارد. علت بروز خال در هر شخص، چندان مشخص نیست اما براساس چند مورد میتوان دلیل احتمالی آن را فهمید:
- سوابق ژنتیکی و وراثتی
- تغییرات هورمونی، خصوصا در سنین رشد
- اختلالات هورمونی تحت تاثیر بیماری در سنین بالا، مانند پرکاری یا کمکار تیروئید
- بارداری و چاقی مفرط
- مصرف برخی داروهای هورمونی
- شیمیدرمانی
- پرتو درمانی
- سولاریوم و حمام آفتاب
آیا برداشتن خال های گوشتی خطرناک است؟
برای اینکه بدانید برداشتن خال گوشتی شما میتواند خطرناک باشد؛ ابتدا باید توسط پزشک معاینه شوید. پس از بررسی و معاینه پزشکی، تشخیص داده میشود که امکان برداشتن آن خال هست یا نیست. توجه کنید که ممکن است گاهی به نمونه برداری و پاسخ آزمایشگاه نیز نیاز باشد.
چه زمانی برای برداشتن خال گوشتی به پزشک مراجعه کنیم؟
احتمال اینکه خالهای غیرطبیعی پوست، به ملانوما (سرطان کشنده پوست) تبدیل شوند؛ زیاد است. بنابراین بررسی هرگونه تغییر در شکل، اندازه یا رنگ خال، اهمیت زیادی دارد. با تشخیص پزشک، باید از خالی که احتمال سرطانی بودن داشته باشد، نمونه برداری شود. اگر در نتیجه نمونه برداری، شواهدی مبنی بر وجود سرطان وجود داشته باشد، پزشک ضرورتا، یکی از روشهای برداشتن خال گوشتی را بهکار میگیرد.
بهتر است که به طور مرتب خالهای خود را زیرنظر پزشک بررسی کنید. انجام چکاپ سالانه سرطان پوست، بهترین راه برای تشخیص علائم اولیه ملانوم است. متخصص پوست به شما در بررسی تغییرات خالهایی که دیدن آنها مشکل است یا در معرض خطر سرطانی شدن هستند کمک میکند.
روشهای جراحی برداشتن خال گوشتی
جراحی
یکی از روشهای برداشتن خال، جراحی است. اما مشکل بزرگ روش جراحی، این است که پوست برای برداشه شدن خال، دچار برش عمیقی میشود و این برش عمیق سبب ایجاد جای زخم یا اِسکار خواهد شد؛ بخصوص اگر خال دارای ریشهعمیق باشد. جراحی برداشتن خال، با استفاده از بیحسی موضعی و به صورت سرپایی در مطب پزشک انجام میشود. جراحی تنها روش موثر برای برداشتن خال سرطانی بیماران است.
روشهای جراحی برداشتن خال
جراحی و برداشت خال، سه روش دارد:
- تراشیدن: پزشک معالج در یک جراحی کوچک، با استفاده از بیهوشی موضعی، برشی روی سطح خال ایجاد میکند و خال را با سایر نقاط پوست هم سطح میسازد.
- بیوپسی پانچ: در روش بیوپسی پانچ با استفاده از یک دستگاه مخصوص برای برداشتن خالهای پوستی کوچک و سطحیتر، خال به همراه یک قطعه مربعی شکل پوست را پانچ میکنند.
- عمل جراحی برشی: در این روش، خال را به صورت کامل برش و درآخر بخیه میزنند. روش عمل جراحی برشی برای خالهای پوستی بدخیم و صاف پرکاربرد است.
برداشتن خال با لیزر
لیزر، یکی از روشهای برداشتن خال گوشتی به صورت غیر تهاجمی است که خطر عفونت را به طور چشمگیری کاهش میدهد. در این روش، برداشتن خال با استفاده از بیحسی موضعی، بدون درد، خونریزی و ایجاد اسکار روی پوست انجام میگردد. لیزر با عدم ایجاد خطر عفونت، به عنوان بهترین روش برداشتن خال صورت شناخته میشود. دقت کنید که لیزر اغلب برای برداشتن خالهای ریز و گوشتی موجود بر روی سطح پوست کاربرد دارد؛ زیرا پرتو لیزر نمیتواند وارد لایههای عمیق پوستی شود.
برداشتن خال RF
RF روشی آسان برای از بین بردن خالها با استفاده از امواج رادیویی است. برداشتن خال به روش RF، به کمک بی حسی موضعی انجام میشود تا از راحتی شما در طول درمان اطمینان حاصل شود. در این روش، تراشیدن ملایم خال از سطح پوست با استفاده از دستگاهی به نام الکترود رادیوسرجری انجام میشود. بلافاصله پس از برداشتن خال با روش RF، زخم صورتی به نظر میرسد و باید حداقل به مدت 24 ساعت با یک پانسمان پوشانده شود. پوستهای که بر روی جای خال برداشته شده ایجاد میشود، معمولا بعد از حدود 2 تا 3 هفته میریزد و پوست به تدریج به رنگ طبیعی خود باز میگردد و هیچ جای زخمی روی آن باقی نخواهد ماند.
کرایوتراپی
در روش کرایوتراپی، با تماس خال و گاز اکسید نیتروژن، عروق خونرسان آن ناحیه پوستی براثر سرمای ایجاد شده یخ میزند و خونرسانی آن مختل میشود. در نتیجه مرگ بافتی (نکروز) رخ میدهد و خال برداشته میشود. مشکل مهم و قابل توجه این روش، تغییر رنگ ناحیهی عمل است. یعنی ناحیهی درمان شده کم رنگتر یا پر رنگتر از دیگر نواحی پوست میشود که راهی برای بهبود آن وجود ندارد.
بهترین روشهای برداشتن خال گوشتی
خالها انواع مختلفی چون سطحی، عمیق و مخلوط دارند. بهترین روش درمانی برای برداشتن خال با توجه به نوع آن، تشخیص انتخاب پزشک متخصص است. ممکن است برای برداشتن بعضی از خالها، بهترین روش، جراحی باشد و برای برداشتن خالهای دیگر، رادیوسرجری یا لیزر، مناسب باشد؛ بنابراین نمیتوان بدون معاینه پزشکی، روشی را انتخاب کرد.
نتیجه گیری: پذیرش یا تغییری مفید
خالهای گوشتی اغلب خطرناک و مشکلساز نیستند. پس اگر میتوانید با آنها کنار بیایید و ظاهر خود را بپذیرید. در غیر این صورت باید بدانید که با وجود به کارگیری پیشرفتهترین روشهای برداشتن خال گوشتی، به راحتی میتوانید برای برداشتن خال اقدام کنید. داشتن خال به معنای ابتلا به سرطان پوست نیست اما در صورتی که خالگوشتی با ظاهری غیرعادی در نواحی حساس بدنتان مشاهده کردید؛ بهتر است که برای بررسی آن به پزشک متخصص مراجعه کنید. آگاهی و پیگیری، گام مهمی برای پیشگیری بهشمار میرود.